Lata temu, że ho, ho, ho pojawił się był na polskich drogach cud niemieckiej socjalistycznej myśli technicznej, motorower Simson. Obiekt marzeń dorosłych i małolatów. Cóż z tego?
Ano to, że na widok Toros El Clasico wspomnienia ożyły. Motorower jest jakby żywcem zdjęty ze zdjęcia wspomnianego Simsonka. Ta sama „spłaszczona sylwetka”, długie i wąskie błotniki, serce dumnie wypięte do przodu. Nawet kiera jest na tej samej wysokości. Czas się zatrzymał.
Koła siedemnastki łagodnie pokonują nawet większe nierówności dzięki podwójnemu elementowi resorująco – tłumiącemu.
Ostatnimi laty większość producentów stawia na design odwołujący się do budowy chopperów lub ścigaczy. Z tego powodu prosta konstrukcja Toros El Classico wydaje się odważnym posunięciem marketingowym. Żadnych udziwnień, czysta klasyka i tanie Toros El Classico – części. Czysta wygoda.
Właśnie z powodu swojej prostoty projekt nie trafił do serc młodszych bikerów, natomiast okazał się niezastąpionym towarzyszem podróży nieco starszych gentlemanów. Duże felgi są w stanie wjechać nawet w niedostępne miejsca. Ma to ogromne znaczenie dla miłośników wędkarstwa, czy też wojaży krajoznawczych. Zresztą pojemny kufer zdaje się potwierdzać takie przeznaczenie pojazdu.
Silnik o mocy 2,75 KM ma znacznie łatwiejsze zadanie, aniżeli w przypadku skuterów, których koła oscylują w przedziale wielkości 10-12 cali. Cztery takty przy ośmiolitrowym baku sprawiają, że jedno tankowanie starczy spokojnie na około 400 kilometrów. Pokaźna kanapa i gabaryty Classico zapewniają komfort zarówno prowadzącemu, jak i pasażerowi.
A wady? Jedyną, jak przychodzi mi do głowy, jest nasz klimat, uniemożliwiający korzystanie z czaru dwóch kółek przez cały rok. To wszystko, bo na Toros El Classico słowa nie dam powiedzieć.
